PIZZA NL
Op zoek naar goede pizza in Nederland.
2
Zoals gezegd wilden we nu weleens een hoofdstedelijke pizza proberen in een écht Italiaans restaurant.
Als 'garantie' beschouwen we de nieuwsberichten over een restauranthouder die werd opgepakt vanwege vermeende banden met de Calabrese 'ndrangheta. Deze gevreesde misdaadorganisatie heeft niet alleen qua belang de Siciliaanse mafia in Italië van de troon gestoten, maar heeft ook de weg gevonden naar De Lage Landen. Deels voor zaken, deels als schuiladres. De meeste van die zaken betreffen niet zozeer pizza als wel cocaïne.
Maar het roept wel een punt op dat om aandacht vraagt. Hoeveel echt Italiaanse restaurants in ons land zijn er eigenlijk zuivere koffie? Hoeveel zouden er daarvan met crimineel geld zijn opgezet of anderszins betrokken zijn bij zaken die het daglicht niet kunnen verdragen? En hoeveel van de rest zouden er op klassiek-Italiaanse wijze door hun landgenoten worden afgeperst?
Volgende vraag: in hoeverre moet je je als Hollandse pizza-eter druk over maken over de werkelijkheid achter het decor? Zeker is dat vrijwel niemand dat doet en degenen die het wel doen beschermd zijn door 'Wat niet weet, wat niet deert'. Want vrijwel nooit heb je ook maar een flauw idee van wat er speelt achter de schermen.
Zelfs niet bij bovengenoemde zaak. Zo was de opgepakte man volgens de berichten maar voor een kwart eigenaar. Wie weet is de zaak zelf wel lelieblank... We kwamen er al toen-ie gloednieuw was, zo'n veertig jaar geleden. En nu, na een pauze van een paar decennia, zijn we er dus weer. Bij Casa di David, aan het Singel.
In de tussentijd hebben we geleerd dat die naam wel wat vreemd is. David heeft er in het Italiaans namelijk een 'e' bij, achteraan. (Maar wel met de klemtoon op de a).
Davide a casa
Anno 2017 ziet het restaurant er wel wat deftig uit voor een pizzeria, maar dat klopt. Een echte pizzeria is het niet. Het is een restaurant met een paar pizza's op de kaart. Klassiekers zoals de 'Margherita' of 'Napoli' staan daar niet bij.
Terwijl we zitten te dubben blijkt de bediening alvast TipTop. Sympathiek, voorkomend en ze jagen je niet op. Eén ervan komt uit Venetië. Ik condoleer hem met het feit dat hij nu ook in het Venetië van het Noorden aanloopt tegen Venetiaanse toestanden: een overdosis toeristen. Hij tekent erbij aan dat het probleem ook is dat de toename van het aantal gepaard gaat met een afname van het niveau. Ter illustratie heeft een Italiaans stelletje naast ons plaatsgenomen, waardoor we 'real-time' kunnen begrijpen wat hij bedoelt.
Ondertussen doen de gearriveerde pizza's denken aan mijn verblijf op de Eolische eilanden. Uitgerekend daar kreeg ik kiespijn. Enige oplossing: de plaatselijke huisarts, die het vak van tandarts 'erbij deed'. Ideaal was het niet, maar ook geen ramp. Mogelijk was hij als dokter fantastisch, als tandarts was hij redelijk.
De pizza's van Casa di David lijken daarop. Ze zijn het product van een uitstekende kok, maar een pizzaiolo is hij niet. Opeens weet je weer wat een pizza eigenlijk is: een variant van een belegde boterham. In feite is het een gerecht van 'de arme keuken', waarbij het evenwicht van beleg en boterham moet kloppen. De 'boterham' is daarbij de basis. Die moet als eerste in orde zijn. Voor een goede pizza is een rijk beleg geen vereiste.
Bij Casa di David lijkt het wel of het product van een heel goede kok per ongeluk op een net niet goed genoeg gebakken boterham is beland. Kortom, beleg: een 9, bodem: een 6. En bij een bodem met een zes moet je er wel een goed mes bij leveren. Maar je krijgt er het mes bij dat hoort bij het 'echte' eten van de kaart, waarnaar je door dat superieure beleg wel heel nieuwsgierig wordt.
*
Casa di David
Singel 426 / Amsterdam
*
Minicursus Italiaans
Pizza – ondanks enorme geliefdheid ook: enorm saai iets of iemand.
Pizzo – afpersgeld.
Pizzino – (vaak minuscuul opgevouwen) papiertje waarmee een mafiaboss (te smart voor telecom) orders en andere berichten doorgeeft.
*
© Joost Overhoff