215. Ademloos
Ik bevond me in een Italiaans thermaalbad. Het stoomde er. Temidden van de dampen was echter het hoofd van een medebader duidelijk te zien. Maar opeens niet meer. Hij was kopje onder gegaan. Goed, zoiets kan gebeuren. Even. Maar... hij kwam niet meer boven en ik kreeg het Spaans benauwd. Ik dook op hem af om hem te redden. Je zag de krantenkoppen al voor je:
HOLLANDSE TOERIST REDT THERMAALBADER
Ik had hem op een haar na te pakken en zou me bijna al zorgen gaan maken of ze bij het opspelden van een medaille in je vel zouden prikken, toen dat koppie opeens weer boven kwam. Het koppie grijnsde. Niks aan de hand. We maakten kennis. Het was een Spaanse architect, speciaal naar deze plek gekomen omdat het complex iets heel bijzonders te bieden had: 's werelds diepste zwembad.
De architect bleek een 'apneista'. Even uitleggen: je hebt apnea en apneu. Eén lettertje en een wereld van verschil. Bij allebei gaat het om ingehouden adem, maar bij apneu is het per ongeluk en bij apnea expres. De Spanjaard die ik bijna redde deed aan het laatste. Zijn persoonlijk record adem inhouden stond op vierenhalve minuut.
Dat Italianen gek zijn van voetbal weet iedereen, maar ze zijn ook fanatieke ademinhouders. Een mysterie. Waarom? Op het eerste gezicht lijkt deze tak van sport toch onderaan te staan op de lijst Intelligente Tijdverdrijven.
Ook de Spaanse architect had niet gedacht dat hij ooit aan apnea zou gaan doen. Maar inmiddels heeft het virus hem stevig te pakken. Hij vergelijkt het zelfs met yoga. Eén keer, in zee, verdronk hij er bijna bij toen hij het bewustzijn verloor. 'Dat was geweldig!', glundert hij. Niet dat hij het nog een keer wil, omdat het zo weinig scheelde, maar toch. Waarschijnlijk lijkt het op wat soms ook 'sextremisten' noodlottig wordt. Ze raken in een soort terminaal orgasme door de daad te combineren met verwurging.
In elk geval combineren de meeste apneïsten het adem inhouden met water. Er bestaan verbluffend veel varianten van. Je kan het doen in een kikkerbadje, waarbij alleen je gezicht onderwater blijft. (Wereldrecord: ruim elfenhalve minuut). Je kan kijken hoe ver je onderwater kan zwemmen met ingehouden adem, en je kan de diepte in. Ook dat in vele soorten, mét en zonder zwemvliezen, mét en zonder allerlei soorten van mechanische hulp, enzovoort. Alleen al van alle varianten word je duizelig.
Ik begeef me naar het diepste zwembad op aarde, getooid met de naam Y -40, ruim veertig meter diep. Ondertitel: The Deep Joy. Een kreet die je eerder zou verwachten op een Italiaans bordeel. Maar het mag dan wijzen op de in Italië zo bekende kuitdiepe kennis van de Engelse taal, de ruim vier miljoen liter water die er in de -40 gaan renderen wel degelijk. Het bad is altijd stijf volgeboekt.
Apnea is serieus. Benodigd onder meer: planning, discipline, stiptheid. Ehm, typisch Italiaanse deugden? Ik vraag iedereen die ik zie of ze weten waarom zoveel Italianen het doen. Ze weten het niet. Eén ding is zeker: weinig landen hebben zoveel zee. Verleidelijk is ook te denken dat er in Italië boven water altijd zoveel gaande is dat je liever niet zou zien, dat je maar beter kan onderduiken.
Elders in het complex
Je kan het ze zien doen, door een ruit. Tot -15 dan. De mindere goden. De minveertigers verdwijnen buiten beeld. Allemaal met bijna niks aan. Dat is ook wat mensen uit de hele wereld trekt: niet alleen de diepte, maar ook het thermaalwater waarmee die diepte is gevuld. Altijd boven de dertig graden.
Zo beleef je je enige kippenvelmoment wanneer je de bodem haalt. Al zit je volgende ademhaalmoment dan nog wel veertig meter boven je...
Idee?
*
www.y-40.com
Voorbeelden wereldrecords:
DNF Mannen / Afstand zonder zwemvliezen: 232 meter ('In afwachting dopingtest'...)
VWT Vrouwen / Diepte met behulp van een verzwaarde 'slee': 130 meter
Recordhoudster: de Nederlandse Nanja van den Broek
TERZIJDE
Apnea alla finlandese
Ik ontmoette ooit een Fin die de eindeloze wegen in zijn land te lijf ging met zijn eigen apnea-variant:
Hoeveel kilometer kan ik rijden op één adem?