269. Zelfbediening 2.0
24-01-19
Het kon niet uitblijven. Die testwinkel van Albert Heijn, die bij dat plein, bestond al een tijdje. Dus je kon er donder op zeggen dat die test ooit praktijk zou worden. De test met een winkel zonder caissières.
Caissières (v), want meestal – Arthur, ik blijf je fan! – waren het vrouwen. 'Waren' klinkt voorbarig, maar de supermarkt met levende afrekenaars is een aflopende zaak.
Zoals veel Nederlanders woon ik tussen twee AH's in. Opeens was het raak bij één van de twee: de meeste 'banden' waren foetsie, vervangen door een 'zelfscanplein'. Van de banden die er nog over waren werd er nog maar één bemand/bevrouwd. Expres, zo leek het, om de rij daar zó lang te maken dat de klanten zich als vanzelf zouden bekeren. Tot zelfscannen. Maar vooralsnog sluiten veel mensen liever aan in die ene rij, hoe lang-ie ook is, dan aan Zelfbediening 2.0 te doen.
Bij die mensen hoor ik. Zelfbediening 1.0 vind ik ideaal. Zelfscannen zie ik als een vorm van tobben. Althans, in afwachting van versie 3.0, wanneer je met je kar langs een poortje rijdt en daarmee in één keer hebt betaald.
Bovendien stelde ik prijs op de levende wezens achter de kassa, die bij AH vaak prima waren. Tot laatst. Er zat een wat oudere jonge man – niet Arthur, natuurlijk – die mij op het agressieve af te kennen gaf dat mijn aanwezigheid bij die kassa niet op prijs werd gesteld. Door niet aan zelfscannen te doen maakte ik het leven van de AH-medewerkers er moeilijker op, zo was de boodschap. En als ik soms dacht dat er mensen door zelfscannnen ontslagen werden, dan vergiste ik mij. Maar de ex-kassiers (m/v) zie ik nergens meer.
Kort geleden, in Het PAROOL:
Intussen voel ik me als ouderwetse supermarktklant als een ijsbeer op een smeltende ijsschots. Door het verdwijnen van de banden verdwijnt ook mijn band met Appie. Op zoek naar kassaservice verkas ik naar de Jumbo, de Dirk en die andere AH waar alles nog bij het oude is. Zolang als het duurt.
Ik zei dat aan een medewerker van 'die andere AH'. Hij wist me te melden waarvoor ik al vreesde: ook daar zal zelfscannen worden ingevoerd. Nog dit jaar.
'Het vinden van caissières is een drama', vertelde hij. 'Velen ervan hebben ouders die in de bijstand zitten. Vroeger werkten hun dochters hier zoveel als ze konden, maar tegenwoordig worden hun ouders in de bijstand gekort als hun kinderen 'teveel' verdienen'. Zodra ze over die limiet gaan willen ze/hun ouders niet meer dat ze werken.
Wat kunnen we eraan doen? Het enige houvast is je eigen barcode.
Zoals veel Nederlanders woon ik tussen twee AH's in. Opeens was het raak bij één van de twee: de meeste 'banden' waren foetsie, vervangen door een 'zelfscanplein'. Van de banden die er nog over waren werd er nog maar één bemand/bevrouwd. Expres, zo leek het, om de rij daar zó lang te maken dat de klanten zich als vanzelf zouden bekeren. Tot zelfscannen. Maar vooralsnog sluiten veel mensen liever aan in die ene rij, hoe lang-ie ook is, dan aan Zelfbediening 2.0 te doen.
Bij die mensen hoor ik. Zelfbediening 1.0 vind ik ideaal. Zelfscannen zie ik als een vorm van tobben. Althans, in afwachting van versie 3.0, wanneer je met je kar langs een poortje rijdt en daarmee in één keer hebt betaald.
Bovendien stelde ik prijs op de levende wezens achter de kassa, die bij AH vaak prima waren. Tot laatst. Er zat een wat oudere jonge man – niet Arthur, natuurlijk – die mij op het agressieve af te kennen gaf dat mijn aanwezigheid bij die kassa niet op prijs werd gesteld. Door niet aan zelfscannen te doen maakte ik het leven van de AH-medewerkers er moeilijker op, zo was de boodschap. En als ik soms dacht dat er mensen door zelfscannnen ontslagen werden, dan vergiste ik mij. Maar de ex-kassiers (m/v) zie ik nergens meer.
Kort geleden, in Het PAROOL:
'Ik heb liever dat onze medewerkers de klant helpen, dan dat ze vakken moeten vullen of in het magazijn werken', zegt topman Frans Muller van supermarktgigant Ahold Delhaize. 'Als we basaal werk door robots kunnen vervangen, dan spelen we mensen vrij om te doen waar het werkelijk om gaat: service'.
Intussen voel ik me als ouderwetse supermarktklant als een ijsbeer op een smeltende ijsschots. Door het verdwijnen van de banden verdwijnt ook mijn band met Appie. Op zoek naar kassaservice verkas ik naar de Jumbo, de Dirk en die andere AH waar alles nog bij het oude is. Zolang als het duurt.
Ik zei dat aan een medewerker van 'die andere AH'. Hij wist me te melden waarvoor ik al vreesde: ook daar zal zelfscannen worden ingevoerd. Nog dit jaar.
'Het vinden van caissières is een drama', vertelde hij. 'Velen ervan hebben ouders die in de bijstand zitten. Vroeger werkten hun dochters hier zoveel als ze konden, maar tegenwoordig worden hun ouders in de bijstand gekort als hun kinderen 'teveel' verdienen'. Zodra ze over die limiet gaan willen ze/hun ouders niet meer dat ze werken.
Wat kunnen we eraan doen? Het enige houvast is je eigen barcode.
TERZIJDE
De inkomensgrens geldt alleen voor inwonende meerderjarige kinderen. Veel caissières worden dat al werkende. Ze gaan pas uit huis wanneer ze trouwen.
Relaxte klanten opgelet!
De criteria die de zelfscansoftware gebruikt om te selecteren wie na het scannen wordt gecontroleerd zijn doorgaans geheim, maar maken wel nieuwsgierig. Eén ervan schijnt te zijn: als je volgens het systeem te lang in de winkel bent geweest ten opzichte van het aantal boodschappen.