290. Bootvluchten

Ik ben om. Bootvluchtelingen op de Middellandse Zee moeten we niet meer helpen.
We moeten ze tegenhouden. Als ze onverhoopt toch de overkant bereiken, dan moeten ze per direct in een betere boot weer terug. En schepen die migranten oppikken uit zee moeten daarmee retour.
Waarom? Voor het goede doel. De boodschap moet doordringen dat de bootjesroute vanaf Afrika geen zin heeft. Hoeveel slachtoffers hardheid gaat kosten voordat die boodschap aankomt? Heel wat, vrees ik. Hoeveel ellende dat gaat opleveren voor mensen die terugkeren op de kust van vertrek? Veel.

Pant.M
Migrantenschip op de kust van Pantelleria

Sta ik daarmee tot mijn schrik op hetzelfde standpunt als de ongure Italiaanse pitbull/minister/vice-premier Matteo Salvini? Toch niet, volgens mij. Althans niet qua intentie.
Salvini, veruit de populairste Italiaanse politicus van dit moment, wekt de indruk spietato, meedogenloos te zijn. Geheel tegengesteld aan het vroegere imago van 'de Italiaan', bij wie pietà (piëteit) altijd hoog in het vaandel stond.
Mijn eigen standpunt komt juist uit dat 'ouderwetse' mededogen voort. De zeeroute voor migranten moet op slot voor hun eigen bestwil. Om nog veel meer ellende te voorkomen, zeker nu Afrika een grote bevolkingsgroei beleeft.
Naar mijn idee is Europa deels zelf schuldig aan die migrantenstroom: door het opwerpen van tariefmuren, het bij hen dumpen van producten en het leegvissen van hun zeeën. Aan die praktijken moet een einde komen.
Ondertussen hebben veel westerse landen wel degelijk baat bij immigratie vanwege het teruglopen van de autochtone bevolking, Italië voorop. Ze mogen dus wel komen, maar niet meer zoals nu.


empathy.L



Onlangs werd de (vrouwelijke) kapitein van de Sea-Watch 3, een schip dat bootvluchtelingen bijstaat, in Italië gearresteerd. Bij het aan wal stappen werd ze vervolgens getrakteerd op een beetje applaus en veel 'Boe!!'-geroep. Terwijl je toch zou denken dat iemand, die het in elk geval goed bedoelt, voor al haar moeite alleen applaus verdient. Zelfs als het goede dat ze nu doet op termijn een verkeerde uitwerking heeft.
Maar nee, het woordelijke commentaar dat over haar werd uitgestort wisselde tussen het veelvuldige 'In manette!' – 'Sla haar in de boeien!' – en het nog massalere 'Venduta!!'
Deze laatste uitroep kan je letterlijk vertalen met '(Zij is) Verkocht!!' Maar veel dichter bij het timbre van al die hatelijke stemmen ligt: 'Zij heeft zich verkocht!!' / 'Zij heeft haar lichaam verkocht!!' / 'Zij heeft haar lichaam verkocht aan die migranten (lees: negers)!!' / 'Verraadster!!' / 'Hoer!!'
Volgens een scrupuleuze verslaggever werd met name één commentator in het publiek meer specifiek: 'Ik hoop dat ze je pakken, die nikkers. Met z'n vieren (velen) moeten ze 'm er bij je insteken' en 'Je houdt zeker van nikkerpikken'.
De poëet die met deze laatste suggesties kwam heeft zich inmiddels verontschuldigd, zeggende dat hij gedronken had. Waarbij zich, net als bij Alzheimer, de vraag opdringt of je in zo'n toestand niet weet wat je zegt, of dan pas gaat zeggen wat je bedoelt.

Hoe dan ook, ben ik als oppervlakkig waarnemer geneigd me vooral te vergapen aan het duizelingwekkende niveau van dergelijk commentaar en de agressie ervan.
Een analyse van de Italiaanse krant La Repubblica graaft daarentegen dieper. Daarbij wordt gespeculeerd dat dit soort vleselijke aansporingen uit dezelfde kelen komen als van degenen die zich tegen migranten keren omdat die zich zouden vergrijpen aan de vrouwen in het land van aankomst.
Minstens zo fascinerend is het vermoeden van weerzin als gevolg van een soort macho-inferioriteitscomplex: dat de Italiaanse mannen al dan niet bewust vrezen het af te zullen leggen tegen atletisch gebouwde nieuwelingen, die ook qua 'apparatuur' indrukwekkender geschapen zijn dan zijzelf.


krabbel




TERZIJDE
Deze gedachte van Salvini komt mij als redelijk voor: als een schip onder Nederlandse vlag vaart, dan hoort Nederland de verantwoordelijkheid op zich te nemen ten aanzien van migranten die dat schip aan boord heeft.

Xenofobie déjà vu
De plakkaten, vroeger, op bijvoorbeeld Twentse uitgaansgelegenheden, waarbij Italiaanse gastarbeiders de toegang werd ontzegd. Puur omdat Ger en Henk bang waren geen partij te zijn naast de zuidelijke Romeo's.