Destijds kregen ze in België de volle laag, dit keer woedt de strijd alleen bij ons. Probleem is, net als toen: als de stellingen eenmaal betrokken zijn willen beide zijden niet meer van wijken weten.
Op deze site is al meerdere keren aandacht besteed aan Sint&Piet. Nu dus weer. Kortom, het wordt tijd ze te bundelen in De Sint&Piet Collectie. Hoewel, Sint&Piet... Sinds mensenheugenis is er van ze gesproken in die volgorde, maar langzamerhand verwordt de Goedheiligman bijna tot een bijfiguur op het Pietentoneel.

Ondertussen vraag je je met onrust af of dit alles geen koren op de molen is van iemand die er cosmetisch juist alles aan doet om zo wit mogelijk voor de dag te komen: 'Blonde' Geert. Komen er door degenen die via Black Pete te hoop lopen tegen het racisme geen nieuwe racisten bij? Of is dat hetzelfde als denken dat je homo kan worden? Bijvoorbeeld omdat mama bij de kleine Jan een roze hansopje zo snoezig vindt staan. Is het met racisme net zo als met gewelddadigheid? Uit onderzoek blijkt dat mensen door gewelddadige films niet zelf gewelddadig worden, hooguit dat het een al latente gewelddadigheid kan versterken. Maar ja, ook dat laatste...

Na een periode van ongeloof, dat iemand van Black Pete een punt wil maken – You must be kidding! –, komt de bezinning. Ook over het Sinterklaasfeest in het algemeen.

Eigenlijk zijn het twee feesten: die voor de (nog) gelovigen en die voor de (al) ingewijden. Voor die laatsten dicht ik het Sinterklaasfestijn zelfs een positieve rol toe inzake de volksgezondheid. Althans, voorzover het feest er nog in bestaat via meer of minder (on)geslaagde gedichten de draak te steken met de ander. Leuk de draak steken is heilzaam. De steker kan zich erdoor ontladen en de gestokene kan er iets van opsteken over zichzelf, of hoe hij door anderen wordt gezien. Een gezond alternatief voor het functioneringsgesprek.

Voor de kleintjes heeft het Sinterklaasfeest iets van een initiatierite. Voor het eerst gaan kleine bolle Henkie en sprietige Elsje ontdekken dat ze zijn voorgelogen. Door hun ouders nog wel. Eigenlijk verlies je bij die overgang van gelovige naar ingewijde je kind zijn.
De kersverse ingewijde voelt daarbij, na aanvankelijke verbijstering – Is het gek?! – , de nieuw verworven kennis als een vorm van rijkdom. Vanaf dat moment doet de ingewijde mee in De Grote Samenzwering, gescheiden, verheven boven 'de kleintjes die nog geloven' De ingewijdenen zijn in één klap 'groot' geworden, maar wel ten koste van iets moois, hun naïviteit. Goed, je kan zeggen: 'Dat moest er toch een keer van komen'. Zeker, maar die teloorgang stemt op zijn minst weemoedig.
Vooruit, niet te lang getreurd. Kom maar op met die pepernoten!

Tags: Zwarte Piet,Sinterklaas,Brussel,Europese Unie