356. Stapelwoede
18-11-20
Laatst bekende iemand mij dat hij een onwaarschijnlijke collectie sportschoenen heeft. Voldoende om een heel huis mee te vullen, zou je denken, waar je dan zelf niet meer bij kan.
Eerder heb ik zo'n geval van wat ook wel 'hoarding' wordt genoemd van nabij kunnen gadeslaan. Zelfs een boot ging er naar binnen. Zo erg werd het dat uiteindelijk de verzamelaar zelf op straat werd gezet.
Maar om dat soort verzamel'woede' gaat het hier niet. Het gaat om échte woede, die het resultaat is van verzamelde woedes.
Laten we het, om verwarring te voorkomen, dan maar een andere naam geven: stapelwoede. Zoals je gifstoffen in je lijf kan 'stapelen'.
Eclectisch boos
Laatst schreef ik een blogpost over de boetes bij het overtreden van de coronaregels. Daarop liet iemand mij weten: 'Ik hoop niet dat je dadelijk een aantal nare e-mails binnen gaat krijgen'. De afzender was iemand die wereldwijzer is dan ik, iemand die de online-discussiefora volgt en weet hoe hard er daar tekeer wordt gegaan.
Mogelijk is het vooral omdat ik mij beperk tot een 'klassieke' website en mij verre houd van media zoals Facebook en Twitter, dat ik tot dusver niet getrakteerd word op nare mail. Wellicht preek ik voor een niet onaanzienlijk deel voor eigen parochie.
Hoe dan ook is het een fascinerende vraag waarom de gewoon 'boze brieven' van weleer zijn overgegaan in 'haatmail'. Deels omdat mailen zoveel sneller gaat dan het gedoe van een ouderwetse brief. Daarbij heeft, tijdens het schrijven, adresseren en 'Waar zijn de postegels!', de eerst nog gloeiende lava zoveel tijd om te stollen dat ergens in die serie handelingen de actie kan gaan stokken. Tot en met het moment dat de hand zich nog terug kan trekken, met de brief al half in de bus. Nee, dan het digitale tijdperk, waarin ook de respons er razendsnel kan zijn, waardoor er via een kettingreactie een soort vuurstorm ontstaat die vrijwel niet meer te stoppen valt.
Daarnaast vraag ik mij af in hoeverre ook het optreden van een zekere Donald T. nog een rol kan spelen. Het lijkt misschien wat veel 'eer' aan één iemand zo'n invloed toe te kennen, maar het feit dat niemand minder dan de president van de Verenigde Staten zo agressief op laag niveau in het rond tweet kan leiden tot 'slecht voorbeeld doet slecht volgen'.
Van alle tijden is dat woede-uitbarstingen uitingen kunnen zijn met een veelvoudige oorsprong. Net zoals in weersystemen meerdere, relatief onschuldige buien onder bepaalde omstandigheden kunnen gaan wervelen en uitgroeien tot iets enorms, zo kan ook uit een stapelwoede iets ontembaars groeien. Een wervelwoede, die naar buiten kan komen op de zwakste plek.
Maar om dat soort verzamel'woede' gaat het hier niet. Het gaat om échte woede, die het resultaat is van verzamelde woedes.
Laten we het, om verwarring te voorkomen, dan maar een andere naam geven: stapelwoede. Zoals je gifstoffen in je lijf kan 'stapelen'.
Eclectisch boos
Laatst schreef ik een blogpost over de boetes bij het overtreden van de coronaregels. Daarop liet iemand mij weten: 'Ik hoop niet dat je dadelijk een aantal nare e-mails binnen gaat krijgen'. De afzender was iemand die wereldwijzer is dan ik, iemand die de online-discussiefora volgt en weet hoe hard er daar tekeer wordt gegaan.
Mogelijk is het vooral omdat ik mij beperk tot een 'klassieke' website en mij verre houd van media zoals Facebook en Twitter, dat ik tot dusver niet getrakteerd word op nare mail. Wellicht preek ik voor een niet onaanzienlijk deel voor eigen parochie.
Hoe dan ook is het een fascinerende vraag waarom de gewoon 'boze brieven' van weleer zijn overgegaan in 'haatmail'. Deels omdat mailen zoveel sneller gaat dan het gedoe van een ouderwetse brief. Daarbij heeft, tijdens het schrijven, adresseren en 'Waar zijn de postegels!', de eerst nog gloeiende lava zoveel tijd om te stollen dat ergens in die serie handelingen de actie kan gaan stokken. Tot en met het moment dat de hand zich nog terug kan trekken, met de brief al half in de bus. Nee, dan het digitale tijdperk, waarin ook de respons er razendsnel kan zijn, waardoor er via een kettingreactie een soort vuurstorm ontstaat die vrijwel niet meer te stoppen valt.
Daarnaast vraag ik mij af in hoeverre ook het optreden van een zekere Donald T. nog een rol kan spelen. Het lijkt misschien wat veel 'eer' aan één iemand zo'n invloed toe te kennen, maar het feit dat niemand minder dan de president van de Verenigde Staten zo agressief op laag niveau in het rond tweet kan leiden tot 'slecht voorbeeld doet slecht volgen'.
Van alle tijden is dat woede-uitbarstingen uitingen kunnen zijn met een veelvoudige oorsprong. Net zoals in weersystemen meerdere, relatief onschuldige buien onder bepaalde omstandigheden kunnen gaan wervelen en uitgroeien tot iets enorms, zo kan ook uit een stapelwoede iets ontembaars groeien. Een wervelwoede, die naar buiten kan komen op de zwakste plek.
Man slaat zijn hond,
nadat hij
– Op zijn donder heeft gekregen van zijn vrouw
– Verloor met voetballen (4-0)
– In de drol is gaan staan die hij had moeten oprapen
– De vrouw naar wie hij keek alleen oog had voor een ander.
Risico: dat hij door zijn hond gebeten wordt. Ook dat nog. Maar er is een eigentijds alternatief: mail.
Met stapelhaat.
TERZIJDE
Tegenvoorstel: pretmail. Met stapelpret.