235. Bedrieglijk?
24-05-18 Categorie: Italië
De laatste dagen fietsten we door het Hollandse land en 'de wereld' lag er even welvarend, zonnig als onbezorgd bij. Bedrieglijk, wellicht?
Ondertussen leken zich donkere wolken samen te pakken boven het wereldfirmament.
Een gehaarlakte wolk hadden we al. Maar Trump trumpt door. Dan hebben we nog Brexit, Rusland, China en kleinere wolkjes zoals Polen en Hongarije. Onder meer. Al ruim voldoende, zou je zeggen, maar nu komt ook Italië er nog eens bij. Niet dat Italië als zorgenkind ooit is weggeweest, maar we letten er al een tijdje niet meer op. Tot nu.
Italië (detail)
Geschiedenis: kort geleden begaf ik me naar onze favoriete bioscoop om er mijn favoriete film voor de zoveelste keer te gaan bekijken. Ter ere van de tachtigste verjaardag van Hitlers bezoek aan Rome werd 'Una giornata particolare' (Een bijzondere dag) er opnieuw vertoond.
En de 'Giornata' bleek weer even prachtig, historisch als actueel. Het verhaal speelt zich af tegen de achtergrond van de grote parade die Mussolini de Führer bereidde, in 1938. Zowel de officiële commentaarstem op de radio als de deelnemers aan de parade stralen hetzelfde uit: het snakken naar grootheid en de illusie daarbij op gelijke voet te verkeren met de Duitse bondgenoot.
Actualiteit: Italië heeft eindelijk een nieuwe regering. Maar wat voor een? Het is een huwelijk tussen een partij die eigenlijk geen partij wil zijn en een partij waarvan je zou willen dat-ie niet bestond. De Vijf Sterrenbeweging is ooit begonnen door een komiek en een internetguru. Het is een protestbeweging tegen de zittende politici en daarmee een samengeraapt zooitje. Als hoofdvertegenwoordiger van de beweging treedt op de jonge Luigi Di Maio, een oerbraaf uitziend type dat nog nooit een functie van enig belang heeft bekleed. Zijn partner in de regering is Matteo Salvini van de xenofobische Liga Noord. Vergeleken met Salvini, een wolf in wolfskleren, steekt onze Geert W. af als een geblondeerd zwart schaap.
Beide partijen zijn nu tot een regeerakkoord gekomen. Als premier hebben ze een advocaat uit de hoge hoed getrokken die op geen enkele politieke ervaring te betrappen is, maar wel op een rammelend cv. Zie hieronder.
Feit 1: Italië heeft een torenhoge schuld en kan zich geen enkele extra uitgave permitteren.
Feit 2: Italië staat voor een spectaculaire bevolkingsimplosie en heeft dus extra mensen nodig.
De nieuwe regering wil echter torenhoge uitgaven doen, de immigratie beperken en als groot land serieus worden genomen. Al staat het op lemen voeten. Zeker, De Sterke Man ontbreekt dit keer, toch geurt het hier en daar naar 1938.
Brussel bromt.
In Dordrecht, ondertussen, weten ze niet wat de toekomst brengen zal, maar van nature schuilen ze alvast op de manier die voor Europa zo moeilijk blijkt.
Een gehaarlakte wolk hadden we al. Maar Trump trumpt door. Dan hebben we nog Brexit, Rusland, China en kleinere wolkjes zoals Polen en Hongarije. Onder meer. Al ruim voldoende, zou je zeggen, maar nu komt ook Italië er nog eens bij. Niet dat Italië als zorgenkind ooit is weggeweest, maar we letten er al een tijdje niet meer op. Tot nu.
Italië (detail)
Geschiedenis: kort geleden begaf ik me naar onze favoriete bioscoop om er mijn favoriete film voor de zoveelste keer te gaan bekijken. Ter ere van de tachtigste verjaardag van Hitlers bezoek aan Rome werd 'Una giornata particolare' (Een bijzondere dag) er opnieuw vertoond.
En de 'Giornata' bleek weer even prachtig, historisch als actueel. Het verhaal speelt zich af tegen de achtergrond van de grote parade die Mussolini de Führer bereidde, in 1938. Zowel de officiële commentaarstem op de radio als de deelnemers aan de parade stralen hetzelfde uit: het snakken naar grootheid en de illusie daarbij op gelijke voet te verkeren met de Duitse bondgenoot.
Actualiteit: Italië heeft eindelijk een nieuwe regering. Maar wat voor een? Het is een huwelijk tussen een partij die eigenlijk geen partij wil zijn en een partij waarvan je zou willen dat-ie niet bestond. De Vijf Sterrenbeweging is ooit begonnen door een komiek en een internetguru. Het is een protestbeweging tegen de zittende politici en daarmee een samengeraapt zooitje. Als hoofdvertegenwoordiger van de beweging treedt op de jonge Luigi Di Maio, een oerbraaf uitziend type dat nog nooit een functie van enig belang heeft bekleed. Zijn partner in de regering is Matteo Salvini van de xenofobische Liga Noord. Vergeleken met Salvini, een wolf in wolfskleren, steekt onze Geert W. af als een geblondeerd zwart schaap.
Beide partijen zijn nu tot een regeerakkoord gekomen. Als premier hebben ze een advocaat uit de hoge hoed getrokken die op geen enkele politieke ervaring te betrappen is, maar wel op een rammelend cv. Zie hieronder.
Feit 1: Italië heeft een torenhoge schuld en kan zich geen enkele extra uitgave permitteren.
Feit 2: Italië staat voor een spectaculaire bevolkingsimplosie en heeft dus extra mensen nodig.
De nieuwe regering wil echter torenhoge uitgaven doen, de immigratie beperken en als groot land serieus worden genomen. Al staat het op lemen voeten. Zeker, De Sterke Man ontbreekt dit keer, toch geurt het hier en daar naar 1938.
Brussel bromt.
In Dordrecht, ondertussen, weten ze niet wat de toekomst brengen zal, maar van nature schuilen ze alvast op de manier die voor Europa zo moeilijk blijkt.
TERZIJDE
In Nederland kennen we het ook: een opgepimpt cv van aspirant bestuurders. De nieuwe premier van Italië is nog niet koud begonnen of de eerste berichten komen al snel. Onder meerdere dubieuze vermeldingen zou Giuseppe Conte zich juridisch hebben bijgeschoold op het 'International Kultur Institut' in Wenen.
Aldaar wordt echter alleen de Duitse taal onderwezen. Mocht Conte dat onderwijs bedoelen, dan heeft hij daarbij niet goed opgelet: de instelling heet Internationales Kulturinstitut.
Een vaak volledig ontbreken van talenkennis is, samen met het primaat van connecties boven competentie, een belangrijke reden waarom Italië achterop is geraakt. Zie: De Beste Wens (voor Italië)
Andere blogposts over Italië.