159. Addio Italia
Tja, de meest geciteerde spreuk uit de Italiaanse literatuur is 'dat in Italië alles voortdurend moet veranderen zodat alles hetzelfde blijft'. Zoiets. Maar hoe is die zin in 'De Tijgerkat' ook weer precies? Ai, dat boek zit al in een doos, maar welke? Nou ja, de strekking is duidelijk.
De wederwaardigheden van alleen al deze laatste dagen doen een mens in elk geval diep zuchten. Er is niets aan te doen.
– We waren bij een wijnproducent. Met een probleem. De regels om hun wijn te maken zijn zo opgesteld dat als je je er aan houdt die wijn niet te genieten is. Op zich al fascinerend. Oplossing: je houdt je er niet aan. Het werd toch niet gecontroleerd. Nu opeens wel. Gevolg: drama.
Tijdens ons bezoek worden er officiële monsters genomen. Ter voorkoming van corruptie gebeurt dat door een 'neutraal persoon', in casu iemand die waarschijnlijk werkloos zou zijn als hij niet per controle een bedragje kreeg. Hij heeft alleen geen verstand van wijn en weet niet hoe hij monsters moet nemen. Stress alom.
– Gisteren alhier: scènes die sterk lijken op deze
– Voor het laatst naar de Italiaanse kapper.
Al knippend doceert hij van achteren: 'In Italië geldt
'Krachtig (optreden) tegen de zwakken, zwak tegen de sterken'.
Trouwens, hij verrijkte mijn kennis al eerder met
'De moeder van de imbeciel is altijd zwanger'.
– En ondertussen koerst Italië af op het zoveelste referendum. Het bestaat uit een pakket onderwerpen. Nogal wat daarvan gaat veel kiezers boven de pet, maar je moet ja of nee zeggen tegen het hele pakket.
Vanachter een bord pasta zucht een vriend: 'Wat moet ik?! Als ik 'Ja' stem ga ik akkoord met sommige dingen waar ik tegen ben, als ik kies voor 'Nee' zijn er weer voor jaren hervormingen van de baan die dringend nodig zijn'.
In de praktijk verwordt ook dit referendum weer eens tot het antwoord op een vraag die niet is gesteld: 'Bent u tevreden (met de regering)?'
Onze vriend: 'Voor Italië is er geen hoop'.
Je zou hem bijna gelijk geven, maar dat kan niet.
Hoop moet.
