63. Held, martelaar of sukkel?
21-01-15 Categorie: Maatschappij
Kan een zelfmoordterrorist (m/v) een held zijn?
Om een echte held te worden moet je moedig zijn en het is niet moedig als je iets doet waar je niet bang voor bent. Dus: Niet Bang = Geen Held. Zou ik zeggen. Zeker, volgens Van Dale valt ook iemand 'die het gevaar niet vreest' onder de helden. Maar er staat niet bij dat die kwalificatie alleen uit de kast komt als zo iemand iets goeds doet. Zo niet, dan geldt hij gewoon als wat hij is: gestoord.
Normale mensen zijn doodsbang voor de dood. Angst voor The End verdwijnt alleen als je denkt, of gelooft, dat je daardoor beter af zal zijn. Al denkend is dat doorgaans omdat je leven onleefbaar is, al gelovend omdat aan de overkant het paradijs voor je open zou gaan, iets dat beter is dan wat je hebt. Door dat geloof is de zelfmoordterrorist dus per definitie beroofd van de kans op heldendom. Sterker, zijn daad krijgt daardoor iets lafs. Dapper ben je dan juist pas door het leven te behouden.
Van Dale biedt nóg een kans op heldendom: voor hem of haar die 'grootse daden' verricht.
Maar wat is groots? Alleen al als iets grote gevolgen heeft? Of is geen enkele daad groots zonder ook eervol te zijn? Het lijkt me in elk geval dat het gewapend terroriseren van ongewapende burgers de grootsheid heeft van het op jacht gaan in een kinderboerderij. Iets voor sukkels.
En het martelaarschap dan, zit dat er nog wel in voor de zelfmoordterrorist? Ook niet, zou ik denken. Een echte martelaar is een slachtoffer. Geen dader.
Nu schijn ik echter met nogal wat jihadi’s één ding gemeen te hebben: een gebrekkige kennis van de islam. Maar zelfs al zou binnen de islam iemand ook het martelaarschap kunnen verwerven door deelname aan 'de strijd', dan vereist het een wel heel elastische geest om het doden van ongewapenden nog 'strijd' te willen noemen. Al helemaal als die slachtoffers volstrekt willekeurig zijn.
Wat te doen? Aan het geloof kunnen alleen degenen iets doen die binnen dat geloof autoriteit bezitten. Als die de gelovigen zouden voorhouden dat het paradijs voor moordenaars van onschuldigen niet is weggelegd, zou dat al heel wat schelen.
Daarnaast kunnen we van alles doen vooral door dingen niet te doen. Door niet onder valse voorwendsels oorlogen te beginnen, zoals in Irak. Door niet de zeeën leeg te vissen voor de deur van arme landen, zoals in Afrika. Kortom, door mensen niet hun kansen te ontnemen. Alleen dan houdt hun leven waarde. Alleen dat voorkomt een sinistere aantrekkingskracht van de dood, met alle gevolgen van dien.
Normale mensen zijn doodsbang voor de dood. Angst voor The End verdwijnt alleen als je denkt, of gelooft, dat je daardoor beter af zal zijn. Al denkend is dat doorgaans omdat je leven onleefbaar is, al gelovend omdat aan de overkant het paradijs voor je open zou gaan, iets dat beter is dan wat je hebt. Door dat geloof is de zelfmoordterrorist dus per definitie beroofd van de kans op heldendom. Sterker, zijn daad krijgt daardoor iets lafs. Dapper ben je dan juist pas door het leven te behouden.
Van Dale biedt nóg een kans op heldendom: voor hem of haar die 'grootse daden' verricht.
Maar wat is groots? Alleen al als iets grote gevolgen heeft? Of is geen enkele daad groots zonder ook eervol te zijn? Het lijkt me in elk geval dat het gewapend terroriseren van ongewapende burgers de grootsheid heeft van het op jacht gaan in een kinderboerderij. Iets voor sukkels.
En het martelaarschap dan, zit dat er nog wel in voor de zelfmoordterrorist? Ook niet, zou ik denken. Een echte martelaar is een slachtoffer. Geen dader.
Nu schijn ik echter met nogal wat jihadi’s één ding gemeen te hebben: een gebrekkige kennis van de islam. Maar zelfs al zou binnen de islam iemand ook het martelaarschap kunnen verwerven door deelname aan 'de strijd', dan vereist het een wel heel elastische geest om het doden van ongewapenden nog 'strijd' te willen noemen. Al helemaal als die slachtoffers volstrekt willekeurig zijn.
Wat te doen? Aan het geloof kunnen alleen degenen iets doen die binnen dat geloof autoriteit bezitten. Als die de gelovigen zouden voorhouden dat het paradijs voor moordenaars van onschuldigen niet is weggelegd, zou dat al heel wat schelen.
Daarnaast kunnen we van alles doen vooral door dingen niet te doen. Door niet onder valse voorwendsels oorlogen te beginnen, zoals in Irak. Door niet de zeeën leeg te vissen voor de deur van arme landen, zoals in Afrika. Kortom, door mensen niet hun kansen te ontnemen. Alleen dan houdt hun leven waarde. Alleen dat voorkomt een sinistere aantrekkingskracht van de dood, met alle gevolgen van dien.