Veel mensen kennen of herkennen het, maar meestal heb je er een heel stel woorden voor nodig om het te omschrijven.
Het kortste was tot dusver misschien:

'Zalig zijn de onwetenden'.

Het fijne voor de onwetenden is onder meer dat ze vaak niet weten dat ze het zijn. Sterker, nogal wat onwetenden menen alwetend te zijn, of het in elk geval beter te weten dan 'De Experts'.

Zoek de verschillen.

Soms verenigen dat soort mensen zich in partijen. Zo'n partij kunnen we dus voortaan ook benoemen, als

DKP

en een lid van zo'n partij als DKP'er.
Fijn voor DKP'ers is ook dat ze doorgaans niet gekweld worden door twijfel, het knagende lot dat de meer wetenden plaagt. Bovendien worden die laatsten door de eersten niet zelden verweten aan complotten te doen. 'Zeker weten!' En mochten de meer wetenden deel uitmaken van 'De Elite', dan krijgen ze er vaak nog een kwalificatie bij: 'Zakkenvullers zijn het'. Allemaal. Absoluut. Zonder twijfel.

De heren Dunning en Kruger zijn twee Amerikaanse psychologen die het naar hen genoemde effect op het spoor kwamen door een onderhoudende casus: een bankrover die zijn gezicht insmeerde met citroensap. Hij meende dat zijn gezicht daarmee voor camerabeelden onzichtbaar zou zijn, gezien de mogelijkheid citroensap te gebruiken als onzichtbare inkt.

Ik zie, ik zie wat jij…

Dunning omschrijft de bedoelde tekortkoming als 'incompetentie, bij gebrek aan een betere term', waarbij de incompetente ook incompetent is om zijn eigen competentie te beoordelen.

Sommigen in de VS zien een bepaald hooggeplaatst persoon in hun land als het vleesgeworden D-K-effect. (Gekozen door DKP'ers?)

TERZIJDE
Ik vroeg een kauwgomkauwster waarom ze kauwde:
Ze zei: 'Omdat goed kauwen goed is voor de spijsvertering'.