Update
Voorjaar 2016
FIETSEN NAAR ROME
Al eerder werd hier aandacht besteed aan deze heroïsche route, die wij zelf andersom reden. We kozen daarvoor echter het slechtste voorjaar van de eeuw, waardoor we stukken moesten overslaan. Uiteindelijk reden we maar zo'n 1200km. Gevolg: sindsdien doen we aan 'inhaalwerk'. Om de zoveel tijd rijden we alsnog een traject dat voor ons nog maagdelijk is.
Tijdens één van die inhaaltochtjes stonden we stil bij een opvallend mooie brug. En op die brug verscheen zowaar een ons bekende kruin. Het was die van Hans Reitsma, één van de twee mannen die verantwoordelijk zijn voor de fietsroutes van het Lage Land richting de Eeuwige Stad.
Het deed je je weer realiseren dat van al die wegen naar Rome ook de fietsroutes voortdurend onderhoud behoeven. Er komen nu eenmaal nieuwe fietspaden bij, sommige wegen worden te druk of te slecht, enzovoorts. Bovendien worden er door de heren alternatieven bedacht.
Ziehier enige nieuwe ontwikkelingen sinds onze tocht van 2013:
De 'vader' van de fietsroute van Amsterdam naar Rome heeft zelf een cartografisch bedrijf.
Handig als je routes maakt. En intussen is Paul krachtig 'vreemd gegaan' door het uitbreiden van zijn routeportfolio. Achttien zijn het er inmiddels! Van Ierland tot aan Griekenland. Zijn nieuwste is de onlangs gelanceerde 'Ruta Iberica'. In drie delen worden daarin routes beschreven van Pau tot Lissabon en van Sevilla naar Santiago de Compostela.
Uiteraard kan één man al die routes niet befietsen, laat staan bijhouden. Deels doen anderen dat voor hem. Maar de meest netelige stukken rijdt hij zelf en net als wij rijdt hij later delen die hij nog niet kent. In Italië hebben zijn eigen omzwervingen geleid tot een aparte uitgave van een 'Giro del Veneto'. En nu spint hij ook al op een ronde door Piemonte.
Van zijn eersteling, Amsterdam-Rome, komt in april de vierde druk uit. Daarin is ondermeer een oostelijke variant langs het Lago di Vico opgenomen, nadat fietsersfeedback had geleerd dat men de westelijke route een beetje té onverhard vond.
'Nederlanders', weet Paul ondertussen, 'zijn vooral asfaltfietsers'.
Ronduit zacht (lees: blubberig) blijkt vaak een passage van het Sentiero del Bonifico, waaraan op deze site apart aandacht is besteed. Daarvoor heeft Paul nu een hoger gelegen variant bedacht.
Mogelijk gaat hij ook nog een stukje opnemen van de oude pelgrimsroute, de Via Francigena, vanaf Siena via Buonconvento naar Castiglione d'Orcia.
'Rome-rijden' is vol avontuur...
Wat Amsterdam-Rome al niet teweegbrengt: de schoonzus van een vriend van mij wordt al decennialang om de zoveel jaar door haar vriend ten huwelijk gevraagd. Tevergeefs.
Maar dit jaar gaat het dan toch nog gebeuren. De reden? A'dam-Rome.
De vriend vertrok namelijk zonder haar al fietsend naar de zuidelijke verte. Ai! Eenmaal in Rome kwam ze hem ophalen, alwaar de halsstarrige Nee-zegster (die de stoere fietser al die tijd ondraaglijk had gemist) op haar beurt hém ten huwelijk vroeg...
Reitsma is een pure Amsterdam-Romespecialist. Daaraan heeft hij al zijn handen vol.
Zijn gids verschijnt in drie delen. Hans laat weten:
- De nieuwe uitgave van Deel 1 verschijnt hopelijk ergens in mei. Voor de vroege vertrekkers kom ik met een noodversie in pdf, met nog enigszins onvolledige kaartjes. Vanaf Nierstein (ten zuiden van Mainz) buigt de route meer oostelijk af, via Heidelberg, Neckardal, Kocherdal, Bühlerdal, dan over een heuvelrug naar het Jagstdal, over de Schwäbische Alb (daar niet erg hoog t.o.v. de vlakte eronder) en Augsburg naar Garmisch-Partenkirchen.
- In deel 2 is het stuk Venetië-Ferrara wat verder van de kust afgelegd, waar het landschap kleinschaliger en dus minder saai is. Verder is er een Gardameer-route toegevoegd en een extra sportieve variant door de Alpen ten behoeve van de kleine minderheid die juist die extra uitdaging zoekt. Die variant wordt alleen kort aangestipt. Wel is er een campinglijst van in het boek en een GPS-track op de site.
Maar de grote verandering is dat ik de Arlbergpas (1793 m) vervangen heb door de veel lagere en rustiger Buchener Höhe (1256m), waar de fiets bovendien probleemloos mee kan in een regionale trein. Bij de Arlbergpas kan dat alleen na reservering, omdat op dat stuk alleen InterCity's rijden. De nieuwe pas ligt een stuk oostelijker, waardoor de route 85 km langer is geworden (maar - echt waar - nog mooier, rustiger en lichter) en het punt waar deel 1 en 2 op elkaar aansluiten verhuist van Bregenz naar Garmisch-Partenkirchen. Vandaar dat ik beide delen tegelijk moet vernieuwen, zodat zo min mogelijk mensen zitten met delen die niet aansluiten. Daarom heb ik ook al bijna een jaar op mijn site deze komende verandering aangekondigd, plus het advies beiden delen tegelijk te kopen. Voor wie dat niet gedaan heeft heb ik natuurlijk wel een pdf met het ontbrekende stuk route.
- In deel 3 (verscheen Feb. 2015) is de hoofdroute tussen Ravenna en Assisi één dal naar het oosten opgeschoven. Dat heb ik gedaan omdat in de oude versie mijn route vaak gebruikt bleek te worden als omleidingsroute voor de parallel eraan lopende E45, die zeer vaak in onderhoud was (wegens gebruik van inferieure materialen tijdens de oorspronkelijke aanleg, vertelde een 'local' me).
(Lezers van deze site komt dit laatste wellicht bekend voor...)
Romefietsers herken je al van verre, vaak ook door de bijna standaard rood-zwarte Ortliebtassen. Her en der in Italië komen we ze tegen, zoals dit stel, niet ver van de eindstreep.
Goedgemutst, 70+, en 'serial Rome-rijders'. In gewone kleren... En iedere avond 'lekker kamperen'. Wát een pit.
*
© Joost Overhoff